Πέθανε ο Eddie Jordan σε ηλικία 76 ετών – Ο άνθρωπος που έδωσε την πρώτη ευκαιρία στον Σουμάχερ

Φτωχότερος έγινε ο χώρος του μηχανοκίνητου αθλητισμού αφού την Πέμπτη απεβίωσε ο Eddie Jordan. Σε ηλικία 76 ετών άφησε την τελευταία του πνοή στη Νότια Αφρική όπου και διέμενε τα τελευταία χρόνια.

Ο Eddie Jordan το τελευταίο διάστημα πάλευε με μία πολύ επιθετική μορφή καρκίνου του προστάτη και τελικά έχασε τη μάχη. Η ανακοίνωση της οικογένειάς του αναφέρει: «Με μεγάλη μας λύπη ανακοινώνουμε τον θάνατο του Eddie Jordan, πρώην ιδιοκτήτη ομάδας Formula 1, τηλεοπτικού παρουσιαστή και επιχειρηματία. Απεβίωσε εν ειρήνη με τους οικείους του στο πλευρό του στο Κέιπ Τάουν τις πρώτες πρωινές ώρες της 20ης Μαρτίου 2025».

Ο CEO της Formula 1, Στέφανο Ντομενικάλι τόνισε: «Με βαθιά θλίψη πληροφορηθήκαμε την ξαφνική απώλεια του Eddie Jordan. Με την ανεξάντλητη ενέργειά του ήξερε πάντα πώς να κάνει τους ανθρώπους να χαμογελούν, παραμένοντας πάντα γνήσιος και λαμπρός. Ο Eddie υπήρξε πρωταγωνιστής μιας εποχής της F1 και θα μας λείψει βαθύτατα. Σε αυτή τη στιγμή της θλίψης, οι σκέψεις μου και ολόκληρης της οικογένειας της Formula 1 είναι με την οικογένεια και τους αγαπημένους του».

Η πορεία του στον μηχανοκίνητο αθλητισμό
Η αγάπη του Eddie Jordan για τον μηχανοκίνητο αθλητισμό άρχισε από μικρή ηλικία. Η ενασχόλησή του με τα καρτ ήταν το πρώτο βήμα για να ακολουθήσουν η Formula Ford και η Formula 2. Κατά τη διάρκεια της καριέρας του ως οδηγός κατάφερε να φτάσει μέχρι την Formula 2, ενώ ως κορυφαίες στιγμές του θα μπορούσαν να θεωρηθούν η συμμετοχή του στις 24 ώρες του Λε Μαν το 1981 και οι δοκιμές που έκανε για την McLaren στη Formula 1.

Στα τέλη του 1979 και με λίγα χρήματα, ο Jordan ίδρυσε την πρώτη του ομάδα, την Eddie Jordan Racing, η οποία έτρεξε με τους οδηγούς David Leslie και David Sears το 1981 σε διάφορους αγώνες μέσα και γύρω από τη Μεγάλη Βρετανία. Το 1982 ο βασικός του οδηγός ήταν ο James Weaver- το 1983 ο Weaver έτρεξε ξανά στην ευρωπαϊκή F3 και ο Jordan προσέλαβε τον Martin Brundle, ο οποίος τερμάτισε δεύτερος πίσω από τον Ayrton Senna στη βρετανική F3. Το 1987 η ομάδα προσέλαβε τον Johnny Herbert, ο οποίος προχώρησε στην κατάκτηση του βρετανικού πρωταθλήματος Formula Three.

Η Jordan εισήγαγε επίσης μια ομάδα Formula 3000, της οποίας οι πρώτες νίκες ήρθαν με οδηγούς τους Herbert και Martin Donnelly το 1988. Το 1989 η ομάδα Jordan F3000 κυριάρχησε στη σεζόν και ο οδηγός της Jordan Jean Alesi κέρδισε το πρωτάθλημα. Κατά τη διάρκεια του 1989, προσέλαβε τον επικεφαλής σχεδιαστή της Reynard, Gary Anderson, ο οποίος έγινε μηχανικός του Donnelly και επέβλεπε τις λειτουργίες της ομάδας, ενώ τελικά εντάχθηκε πλήρως στις 4 Φεβρουαρίου 1990.

Η ενασχόληση με την Formula 1 και η ευκαιρία σε σπουδαίους οδηγούς
Ο Jordan ίδρυσε την Jordan Grand Prix το 1991 με τον Anderson ως επικεφαλής σχεδιαστή. Η ομάδα κέρδισε γρήγορα τον σεβασμό της και ξεπέρασε το βάρος της σε αρκετές περιπτώσεις κατά τη διάρκεια της σεζόν. Η Jordan έδωσε στον Michael Schumacher την ευκαιρία να οδηγήσει για πρώτη φορά στη Formula 1 στην πρώτη σεζόν της ομάδας. Μετά από έναν αγώνα για την ομάδα, ο Schumacher μετακόμισε στην αντίπαλη Benetton.

Δεν ήταν όμως ο μόνος, αφού πολλοί οδηγοί οφείλουν πολλά στον Jordan. Ανάμεσα στους οδηγούς που έχουν κερδίσει Grands Prix και οδήγησαν για λογαριασμό του είναι οι παγκόσμιοι πρωταθλητές Damon Hill και Michael Schumacher, ενώ οι Jean Alesi, Rubens Barichello, Thierry Boutsen, Giancarlo Fisichella, Heinz-Harald Frentzen, Johnny Herbert, Eddie Irvine, Roberto Moreno, Ralf Schumacher, Jarno Trulli, Martin Brundle και John Watson οδήγησαν επίσης με αυτοκίνητα της Jordan.

Το 1998 η ομάδα πέτυχε το καλύτερο αποτέλεσμα της ιστορίας της, όταν οι οδηγοί Damon Hill και Ralf Schumacher τερμάτισαν πρώτοι και δεύτεροι στο Γκραν Πρι του Βελγίου. Το 1999, η Jordan πέτυχε το ζενίθ της F1 όταν ο Heinz-Harald Frentzen έγινε πραγματικός διεκδικητής του πρωταθλήματος, τερματίζοντας τελικά τρίτος, την καλύτερη θέση που έχει κατακτήσει ποτέ οδηγός της Jordan και συγκεντρώνοντας στην πορεία δύο νίκες σε αγώνες. Στο ευρωπαϊκό γκραν πρι ήταν επικεφαλής, αλλά εγκατέλειψε λόγω ηλεκτρικών προβλημάτων. Αν είχε κερδίσει τον αγώνα, ο Frentzen θα βρισκόταν σε απόσταση ενός βαθμού από την πρωτιά του πρωταθλήματος με δύο γύρους να απομένουν.

Η παρακμή και το τέλος του ονείρου
Αφού έχασε τη συμφωνία συνεργασίας με την ομάδα BAR για τον κινητήρα της Honda το 2002 και μετά από πολλές δυσκολίες εντός της ομάδας (συμπεριλαμβανομένης μιας πολύ δημόσιας διαμάχης και της απόλυσης του Frentzen πριν από το GP της χώρας του το 2001), η Jordan αναγκάστηκε να στραφεί στους ακριβούς κινητήρες της Cosworth.

Το πρόσθετο βάρος αυτού συν την απόσυρση της χορηγίας από την DHL και τη μείωση της χορηγίας από την Benson & Hedges σύντομα αθροίστηκε και η έλλειψη κεφαλαίων έκανε την ομάδα του να πάει από το κακό στο χειρότερο το 2003. Ωστόσο, παρά τα παραπάνω, η Jordan πέτυχε μια απίθανη νίκη στον αγώνα της Βραζιλίας το 2003 χάρη στον Giancarlo Fisichella, την πρώτη για τον Fisichella και την τελευταία νίκη στη Formula 1 για τη Ford Motor Company και την ομάδα της Jordan. Το 2001 η Jordan μήνυσε τη Vodafone για υποτιθέμενη αθέτηση μιας τριετούς συμφωνίας χορηγίας αξίας 150 εκατομμυρίων δολαρίων, αλλά έχασε την υπόθεση δημιουργώντας περαιτέρω προβλήματα για την Team Jordan.

Η κατακόρυφη πτώση της Jordan από την τρίτη θέση των κατασκευαστών το 1999 ήταν πλέον εκτός ελέγχου. Παρά τη νέα χορηγία από την Trust computers και την προσθήκη του «γρήγορου» Nick Heidfeld και ενός πολλά υποσχόμενου νεαρού rookie, του Timo Glock, για το 2004, η Jordan είχε σοβαρό πρόβλημα. Ο Jordan διατήρησε την πλήρη ιδιοκτησία της ομάδας του μέχρι το 2004 και η απόρριψη των φημολογούμενων προσεγγίσεων για εξαγορές (κυρίως από την Peugeot και τη Honda) μπορεί να κόστισε στην ομάδα μεγαλύτερη επιτυχία. Ο Jordan, ωστόσο, δήλωσε στον τελευταίο αγώνα της ομάδας ότι στην πραγματικότητα κέρδισε πέντε φορές – η πέμπτη ήταν η επιβίωσή της με τόσο μικρά κεφάλαια.