Η μεγάλη ώρα φαίνεται να έφτασε.
Το τελικό ξεκαθάρισμα με την Τουρκία,που αναβάλλεται εδώ και 50 χρόνια,θα γίνει λόγω των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στις θάλασσες τις Ανατολικής Μεσογείου.
Θυμάστε που για δεκαετίες το πολιτικοδημοσιογραφικό κατεστημένο της Ελλάδας ειρωνευόταν όποιον έβγαινε και μίλαγε για τον πλούτο που κρύβεται στις θάλασσες μας;
Είναι οι ίδιοι που τώρα πανηγυρίζουν και μιλάνε -χωρίς να ντρέπονται- για τις συμφωνίες μας με την Chevron και την Exxon Mobile,που -ναι καλά το καταλάβατε- θα τρυπήσουν προκειμένου να εξορύξουν φυσικό αέριο.
Αυτό το φυσικό αέριο που…δεν είχαμε αλλά ξαφνικά αποκτήσαμε.
Η ιστορία ξεκινά με τη Χούντα και τις εξορύξεις που κάνει στο Βόρειο Αιγαίο και τη Θάσο αλλά και τις άδειες που δίνει σε μεγάλες πετρελαϊκές εταιρίες για να κάνουν το ίδιο σε όλο το Αιγαίο.
Οι γείτονες μυρίζονται πλούτο και ξαφνικά αρχίζουν να δείχνουν ενδιαφέρον για τη θάλασσα,που μέχρι τότε δε διεκδικούσαν.
Λίγο αργότερα έχουμε την εισβολή στην Κύπρο και τον παραλίγο ελληνοτουρκικό πόλεμο,που πολλοί στη χώρα μας θεωρούν πως κακώς δεν έγινε τότε -που είχαμε σαφή υπεροπλία- για να έχουμε ξεμπερδέψει τώρα με τον ιμπεριαλισμό των γειτόνων μας και να βγάζουμε εδώ και χρόνια τον υποθαλάσσιο πλούτο μας.
“Το Αιγαίο ανήκει στα…ψάρια του”
Μέσα σ’όλα αυτά υπάρχουν και κάποιοι που πιστεύουν στ’αλήθεια ότι “το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του”.
Προφανώς μια θαλάσσια περιοχή με εκατοντάδες νησιά,που σχεδόν όλα τους ανήκουν σε ένα συγκεκριμένο κράτος,μοιραία θα ανήκει και αυτή στο ίδιο κράτος και όχι στη γειτονική του χώρα.
Αυτό λέει η λογική και το Διεθνές Δίκαιο.Ο μόνος που δεν το λέει είναι ο Τούρκος,που έτσι κι αλλιώς έχει ένα θεματάκι με το Δίκαιο γενικότερα και πιο ειδικά με το Ιδιοκτησιακό Δίκαιο.
Έλεγε κάποτε ο συγχωρεμένος ο Πάγκαλος ότι οι Τούρκοι έχουν ένα κενό στο θέμα της ιδιοκτησίας.
Του τι είναι δικό σου και τι δικό μου. Θεωρούν δικό τους ό,τι μπορούν να αρπάξουν,ό,τι μπορούν να πάρουν και δικό σου εκείνο που μπορείς να κρατήσεις.
Από την στιγμή που εμάς μάς βλέπουν σαν ένα υποτελές σε εκείνους “μιλλέτι”,σε ο,τιδήποτε ελληνικό έχουν λόγο και εκείνοι.
Κάτι σαν την πάλαι ποτέ προίκα των γυναικών. Εμείς -στο μυαλό τους- παίζουμε το ρόλο της συζύγου (αλλοτινών εποχών),που ήταν υποταγμένη στον άντρα της και στο γάμο τού προσέφερε την προίκα της να την κάνει ό,τι εκείνος θέλει.
“Γιατί διαχειρίζεται το Αιγαίο η Ελλάδα; Ποιος της έδωσε αυτό το δικαίωμα;”
Αναρωτιούνται στα τηλεοπτικά πάνελ οι Τούρκοι δημοσιογράφοι και πολιτικοί.
Το Αιγαίο το πήρε πίσω μόνη της,είναι η απάντηση.
Το Αιγαίο πάντα ήταν μια ελληνική θάλασσα ακόμη και όταν η περιοχή βρισκόταν υπό ξένη κατοχή (Ρωμαϊκά και Οθωμανικά χρόνια) αλλά ακόμα και όταν μεγάλες ναυτικές δυνάμεις όπως οι Άραβες και οι Ενετοί είχαν πατήσει σε ελληνικά νησιά,ποτέ δεν είχαν καταφέρει να ελέγξουν πλήρως τη θαλάσσια αυτή περιοχή.
Το Αιγαίο ξανάγινε εξ ολοκλήρου ελληνικό μετά το 1912-13 και τις επικές ναυμαχίες της “Έλλης”. Όταν βύθισε το τουρκικό ναυτικό και απελευθέρωσε τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου.
Με την Κρήτη να είχε ήδη απελευθερωθεί μετά το 1898 και τα Δωδεκάνησα που δόθηκαν στη χώρα μας μετά το Β’Παγκόσμιο Πόλεμο λόγω της νίκης μας απέναντι στους Ιταλούς,που τα κατείχαν από το 1912 και το ανάλογο δημοψήφισμα που έγινε εκεί και ο λαός αποφάσισε την Ένωση του με την Ελλάδα,το Αιγαίο μεταβλήθηκε και τυπικά σε “ελληνική λίμνη”.
Δε θα χρειαζόταν και όλη αυτή η επιχειρηματολογία,αν κοιτούσαμε απλά τον χάρτη.
Η βόρεια ακτή του είναι ελληνική (Μακεδονία),η νότια (Κρήτη) και η δυτική (ηπειρωτική Ελλάδα) το ίδιο και όλα -πλην Ίμβρου και Τενέδου- τα νησιά είναι ελληνικά.
Σε ποιον ανήκει η θάλασσα λοιπόν;
Οι Τούρκοι μπορεί να παριστάνουν τους χαζούς και χωρίς ντροπή να λένε δημόσια ότι τα νησιά τα χάρισαν (!) στους Έλληνες και ότι τα θέλουν πίσω,ενώ οι πιο…μετριοπαθείς από αυτούς να υποστηρίζουν ότι δε θέλουν τα νησιά αλλά τη θάλασσα γύρω από αυτά! Τη θάλασσα που είναι φορτωμένη με πλούσια κοιτάσματα.
Γιατί το θέμα των Τούρκων είναι τα κοιτάσματα,όχι η Σάμος και η Χίος.
Και μετά ήρθε ο Τραμπ
Και κάπως έτσι φτάσαμε στο “δια ταύτα” και στην ανάγκη να ξεκινήσουν οι εξορύξεις στα κοιτάσματα της Ανατολικής Μεσογείου.Με τις μεγάλες δυνάμεις να θέλουν το μοίρασμα των κοιτασμάτων στις χώρες της περιοχής και όχι να χαριστούν στην Τουρκία,που παίζει πια το ρόλο της περιφερειακής δύναμης.
Ήταν η εκλογή Τραμπ που έφερε σε δύσκολη θέση το ελλαδικό Κατεστημένο.
Αν δεν είχε εκλεγεί ο συγκεκριμένος Πρόεδρος στις ΗΠΑ,θα συνεχίσαμε την ιστορία με τα φωτοβολταϊκά και τις ανεμογεννήτριες και το status του Αιγαίου θα παρέμενε θολό.
Οι Τούρκοι θα μίλαγαν για “Γαλάζια Πατρίδα” και εμείς θα συνεχίζαμε να κάνουμε πως δεν τους βλέπουμε και δεν τους ακούμε.
Τώρα όμως έφτασε ο κόμπος στο χτένι και ή θα τον κόψουμε ή ξεριζωθεί η τρίχα. Τρίτος δρόμος δεν υπάρχει.
Αναμένονται εξελίξεις,ας ευχηθούμε ευχάριστες.