Ο βασιλιάς Έρικ Καντονά γεννήθηκε στις 24 Μαίου του 1966 στη Μασσαλία και μεγάλωσε κυριολεκτικά σε μια σπηλιά. Το σπίτι της οικογένειας (η μαμά ήταν Ισπανίδα μόδιστρα και ο πατέρας Γάλλος ψυχοθεραπευτής και καλλιτέχνης) ήταν αρχικά μια σπηλιά στους πρόποδες της γειτονικής οροσειράς. Το 1955, ο παππούς του Καντονά έφτασε από τη Σαρδηνία και έκανε το σπήλαιο σπίτι. Με τα χρόνια, ένα σπίτι χτίστηκε πάνω και γύρω από αυτό, με τον Έρικ να απολαμβάνει τις ελευθερίες της επαρχίας, περπατώντας στα βουνά και κυνηγώντας μπεκάτσες με το όπλο του πατέρα του.
Καριέρα
Ο μικρός από την αρχή έδειχνε ότι δεν ήταν ο καθημερινός ταλαντούχος ποδοσφαιριστής που προσπαθούσε να πιάσει τη καλή. Ο Καντονά ενεργούσε κατά το δοκούν χωρίς να λογαριάζει συνέπειες. Ήταν ανέκαθεν ένας φανατικός ακόλουθος της αυτοδικίας.
Στα 18 του στην Οσέρ, μετά από ένα τάκλιν σε αντίπαλο, οι παίκτες της αντίπαλης ομάδας τον περίμεναν στα αποδυτήρια μετά τη λήξη του αγώνα. Ο Καντονά ξεγλίστρησε με κλωτσιές και μπουνιές ανάμεσα σε 10 άτομα. Η τιμωρία του ήταν ο υποβιβασμός με τις ρεζέρβες. Μετά από μια σύντομη θητεία στον στρατό, γυρίζει και επιτίθεται σε οπαδό στην κερκίδα (κάτι θυμίζει αυτό…).
Στα 21 του, είναι ο καλύτερος παίκτης της Γαλλίας, αλλά και κάνει ένα εγκληματικό τάκλιν και πλακώνεται στη προπόνηση με τον τερματοφύλακα της Εθνικής Γαλλίας.
Τρώει αποκλεισμό από τα γήπεδα και αποκαλεί δημόσια τον προπονητή της Γαλλίας ως μια σακούλα με σκ@τ@. Στη δίκη, λέει σε κάθε μέλος ότι είναι ηλίθιοι.
Στο διάλειμμα απουσίας του, περνάει την ώρα του διαβάζοντας, ζωγραφίζοντας και ακούγοντας μουσική.
Η Μαρσέιγ δεν έχει άλλη επιλογή από το να τον αφήσει. Είναι έτοιμος να εγκαταλείψει το ποδόσφαιρο.
Με παρέμβαση του Πλατινί και μετά τη συμβουλή του ψυχοθεραπευτή του, ο Καντονά πηγαίνει στη Λιντς.
Η οικογένειά του (είναι με 5 χρονο παιδί τότε), εγκαθίσταται σε ένα απλό σπίτι. “Το σπίτι και η περιοχή δεν ήταν σίγουρα λαμπερά ή απομονωμένα. Είχαμε πολλούς γείτονες από το Πακιστάν και από την Ινδία. Ήταν φιλικοί και γεναιόδωροι άνθρωποι. Προτιμώ αυτό το σπίτι με τον άγριο κήπο χίλιες φορές από μια βικτωριανή βίλα, στην οποία θα βαριόμουν πολύ γρήγορα”.
Ο Καντονά χαρίζει τον πρώτο τίτλο στη Λιντς μετά από 26 χρόνια, κατακτώντας το πρωτάθλημα. Μια λαμπρή καριέρα (ξανα)ξεκινούσε.
Στη Λιντς, τσακώνεται με τον προπονητή του και γράφει σε φαξ, απαιτώντας μεταγραφή: “The salmon that idles its way downstream will never leap the waterfall.”
O Σερ Άλεξ αρπάζει την ευκαιρία (η Γιουνάιτεντ είχε τερματίσει 8η την χρονιά εκείνη) και τον υπογράφει για 1,2 εκατομμύρια λίρες, ποσό μεγάλο για εκείνη την εποχή.
Η ιστορία της Γιουνάιτεντ αλλάζει: 4 τίτλοι σε 5 χρόνια και ίσως θα ήταν 5, αν δεν συνέβαινε το πιο διάσημο σκηνικό στην ιστορία του αγγλικού ποδοσφαίρου όταν ο Καντονά έριξε κλωτσιά σε ρατσιστή οπαδό που του έβριζε τη μητέρα και έφαγε αποκλεισμό 8 μηνών από τα γήπεδα.
“Η καλύτερή μου στιγμή; Έχω πολλές καλές στιγμές αλλά αυτή που προτιμώ περισσότερο είναι όταν πλάκωσα τον χούλιγκαν”/
“Δεν τον χτύπησα αρκετά δυνατά. Έπρεπε να τον χτυπήσω πιο δυνατά”.
Με μια απρόσμενη αλλά και 100% Έρικ Καντονά απόφαση, αποφάσισε το 1997 να πει αντίο στα γήπεδα, μετά τον 4ο τίτλο και μόλις στα 30 του.
Μετά την αποχώρησή του, έλαβε το παρακάτω γράμμα από τον Φέργκιουσον.
Το επόμενο βήμα ήταν η ηθοποιία.
Απόψεις
Ο Καντονά έκτοτε, παρακολουθεί το ποδόσφαιρο και τις κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις και κάθε άποψή του έχει βαρύτητα. Δεν είναι ο συνηθισμένος ποδοσφαιριστής που έκανε δημόσιες σχέσεις κατά τη διάρκεια της καριέρας του.
Στη Λιντς, σε εποχές μετα-θατσερισμού και με συνεχή άνοδο της ακροδεξιάς από τα μέσα των 80΄ς, αρκετοί φίλοι της Λιντς ύψωναν ρατσιστικά πανό και υμνούσαν ακόμη και τον Χ##λερ. Παράλληλα, για αντίδραση, μερικοί φίλοι της Λιντς έκδιδαν το περιοδικό “Marching Altogether”, που ήταν αφιερωμένο ενάντιο στον ρατσισμό και στο φασισμό. Ο Καντονά δεν δίστασε να φωτογραφηθεί.
Για το Μουντιάλ στο Κατάρ είχε δηλώσει:
“Δεν με ενδιαφέρει καθόλου το Μουντιάλ αυτό. Δεν είναι πραγματικό Μουντιάλ για εμένα. Το Κατάρ δεν είναι μια ποδοσφαιρική χώρα. Δεν είμαι εναντίον της ιδέας να φιλοξενηθεί αυτή η διοργάνωση σε μια χώρα που μπορεί να προωθηθεί και να αναπτυχθεί το ποδόσφαιρο, όπως συνέβη σε προηγούμενες δεκαετίες με τις ΗΠΑ και με τη Νότια Αφρική. Στο Κατάρ δεν υπάρχει τίποτα, μόνο το χρήμα. Όλα γίνονται για τα λεφτά. Ο τρόπος που συμπεριφέρθηκαν και συμπεριφέρονται στους ανθρώπους που συμμετείχαν στην κατασκευή των γηπέδων είναι φρικτός.
Χιλιάδες άνθρωποι σκοτώθηκαν. Και όμως εμείς θα πάμε να γιορτάσουμε το Παγκόσμιο Κύπελλο”.’
Δεν σταμάτησε ποτέ να μιλάει για τους πρόσφυγες…
“Στο δρόμο για το σπίτι μου, έβλεπα κατά μήκος της εθνικής οδού σκηνές με πρόσφυγες. Δεν ρίσκαραν τη ζωή τους για να έρθουν και να μένουν σε σκηνές δίπλα στο δρόμο. Ήρθαν να δουλέψουν και να προσπαθήσουν να ζήσουν ξανά, λίγο καλύτερα. Οπότε πρέπει να τους βοηθάμε κι όχι να τους κρίνουμε. Κανείς δεν ξέρει τι έχουν περάσει για να καταφέρουν να φτάσουν εδώ”.
Το 2015 ανακοίνωσε ότι θα φιλοξενούσε μια οικογένεια Συρίων για τουλάχιστον δύο χρόνια.
Δεν σταμάτησε ποτέ να μιλάει για τη γενοκτονία στη Παλαιστίνη.
Το 2010, μετά τη Παγκόσμια Οικονομική Κρίση, είχε δηλώσει:
“Το όλο σύστημα στηρίζεται στις τράπεζες. Οπότε πρέπει να καταστραφεί μέσω των τραπεζών”.
Το 2012 εργάστηκε σε καμπάνια για την αντιμετώπιση των αστέγων στη Γαλλία.
Καλλιτεχνική φύση
Μια άλλη υπέροχη ιστορία, είναι αυτή του Λίαμ Γκάλαχερ των Oasis, όταν προσκάλεσε τον Καντονά να γυρίσει βίντεοκλίπ για τραγούδι του.
Ο Καντονά πήρε την καλλιτεχνική φύση από τον πατέρα του.
Πέρα από τη ζωγραφική που περνούσε ώρες μαζί της και ηρεμούσε όταν ήταν ποδοσφαιριστής, την ηθοποιία, το 2023 κυκλοφόρησε το προσωπικό του μουσικό άλμπουμ.
Ο πατέρας του τον μύησε στην ιταλική όπερα και μεγάλωσε ακούγοντας Πουτσίνι και Βέρντι. Μέχρι την εφηβεία του, το γούστο του είχε εξελιχθεί: “Άκουγα πολύ Sex Pistols, Clash, AC/DC και Led Zeppelin”. Στην εφηβεία του, ανακάλυψε τους Doors. “Ήταν ένα σοκ για μένα. Οι στίχοι, η ενέργεια, οι ζωντανές εμφανίσεις. Όταν τους γνώρισα, η ζωή μου άλλαξε εντελώς.”
Για τη φωνή του είπε: “Μισώ όταν οι άνθρωποι προσπαθούν να μοιάσουν σε άλλους. Ο καθένας έχει την προσωπικότητά του. Προσπάθησα να βρω τη φωνή μου. Δεν έκανα ποτέ μαθήματα. Και τη βρήκα”.
Τον πιστεύουμε, κρίνοντας από το Will Grigg’s on Fire που τραγουδούσε το 2016.
“Ναι. Σκέφτομαι τη ζωή μου, τη ζωή ενός τυχερού ανθρώπου που είχε την ευκαιρία να εκφραστεί με διαφορετικούς τρόπους. Ήταν στον αθλητισμό. τώρα, είναι σε κάθε είδους τέχνη. Αν δεν έχω την ευκαιρία να εκφραστώ, προτιμώ να πεθάνω. Χρειάζομαι απλώς πρόκληση. Για να νιώσω ζωντανός, πρέπει να έχω τη φωτιά μέσα μου”.
Κάποιες άλλες ατάκες του
“Μπορείς να αλλάξεις τη γυναίκα σου, τις πολιτικές πεποιθήσεις σου, τη θρησκεία σου, αλλά ποτέ την αγαπημένη σου ομάδα”
“Όποιος λειτουργεί διαφορετικά ή λίγο έξω από το συνηθισμένο, θεωρείται τρελός”
“Δεν το σχεδίασα. Μια φορά σήκωσα τον γιακά μου γιατί έκανε κρύο. Κερδίσαμε και το κράτησα για γούρι” (για τον γιακά του που έγραψε ιστορία)
“Ακόμη αγαπάω που οι οπαδοί τραγουδούν το όνομά μου. Και φοβάμαι γι’αυτό, για την μέρα που θα σταματήσουν. Όταν αγαπάς κάτι, φοβάσαι να το χάσεις”.
Δεν γίνεται να χαθεί η αγάπη για τον Καντονά.
