Για τους τελευταίους Ρωμιούς της Μέσης Ανατολής

Μέσα στον χαμό που γίνεται στη γειτονιά μας: Τις βόμβες,τους πυραύλους και τις απειλές για έναν πυρηνικό πόλεμο δια αντιπροσώπων (proxy war), μια ιστορία  που θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει, περνάει -ως συνήθως- στα ψιλά των σάιτ και των δελτίων ειδήσεων.
Οι Άραβες Ρωμιοί,οι αραβόφωνοι ελληνορθόδοξοι της Μέσης Ανατολής,που κάποτε αριθμούσαν εκατομμύρια και τώρα έχουν μείνει κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες σε Παλαιστίνη, Συρία και Λίβανο (κυρίως),σφαγιάζονται ή εξαναγκάζονται σε φυγή από τις πατρίδες τους, με το ελλαδικό κρατίδιο των Αθηνών να σφυρίζει αδιάφορα.

[Φωτό: Ορθόδοξοι Παλαιστίνιοι με ελληνικές σημαίες- Δες βίντεο]

[Βίντεο]

Παλαιστίνιοι Ορθόδοξοι με Ελληνικές σημαίες

Βίντεο: Σφαγή Χριστιανών Μέση Ανατολή

Η Ιστορία τους

Οι αραβόφωνοι Ελληνορθόδοξοι είναι μια πραγματικότητα που στην Ελλάδα οι περισσότεροι αγνοούν.
Βασικά οι περισσότεροι συμπατριώτες μας αγνοούν τη Ρωμέικη-Βυζαντινή Ιστορία της Μέσης Ανατολής:
Της Παλαιστίνης,της Συρίας,του Λιβάνου,της σημερινής Ανατολικής Τουρκίας,ακόμα και περιοχών του Ιράκ και της Αιγύπτου.

Ως γνωστόν τα αρχαία Πατριαρχεία ήταν πέντε:
Ένα,αυτό της Ρώμης,ήταν Λατινικό. Τα υπόλοιπα τέσσερα, της Αντιόχειας (που μεταφέρθηκε στη Δαμασκό),της Ιερουσαλήμ, της Αλεξάνδρειας της Αιγύπτου και φυσικά της Κωνσταντινούπολης, ήταν Ελληνορθόδοξα.
Και τα τέσσερα αυτά ελληνορθόδοξα Πατριαρχεία σήμερα βρίσκονται εκτός ελληνικού κράτους. Κι όχι μόνο αυτό αλλά στην πραγματικότητα έχουν μείνει και χωρίς ποίμνιο αφού οι Χριστιανοί της Μικράς Ασίας είναι πια παρελθόν, όπως -σχεδόν- παρελθόν είναι και οι Ρωμιοί της Κωνσταντινούπολης. Το ίδιο ισχύει και για την Αίγυπτο με την άλλοτε ισχυρή ρωμέικη κοινότητα που ο Νάσερ εξαφάνισε.
Οι όποιοι πιστοί είχαν απομείνει στις περιοχές των Πατριαρχείων της Δαμασκού και της Ιερουσαλήμ,  τώρα με αυτούς τους πολέμους, σε πολύ σύντομο διάστημα θα είναι κι αυτοί παρελθόν.

Εξάλλου είναι δεκαετίες που οι μουσουλμάνοι της περιοχής καταπιέζουν τους Χριστιανούς, όπως συμβαίνει συνήθως εκεί που οι πρώτοι είναι ή γίνονται πλειοψηφία.
Στο Λίβανο, ας πούμε, με την πολύ ισχυρή χριστιανική κοινότητα Αράβων, σήμερα έχουν απομείνει ελάχιστοι, αφού πρώτα άνοιξαν τα σύνορα τους στους μουσουλμάνους πρόσφυγες από την Παλαιστίνη, οι οποίοι για να εκδικηθούν μάλλον το…Σιωνισμό που τους έδιωξε από τη χώρα τους, άρχισαν να σφάζουν ολόκληρα χωριά Χριστιανών.

Ανύπαρκτος ο Ελληνισμός 

Μέσα σ’όλα αυτά ο Ελληνισμός, που όχι και τόσο παλιά, ανθούσε σε Μαύρη Θάλασσα, Μικρά Ασία, Κεντρικά Βαλκάνια, Αδριατική, Β.Αφρική και Μέση Ανατολή, είτε λόγω των ελληνόφωνων κοινοτήτων, είτε λόγω των ελληνορθόδοξων Πατριαρχείων, δέχεται στις μέρες μας το τελευταίο του -εκτός συνόρων ελλαδικού κράτους- χτύπημα.
Γιατί ο πόλεμος στην Κριμαία χτυπάει τους Έλληνες της Μαριούπολης και της ευρύτερης περιοχής – για τους οποίους κανείς δε λέει κουβέντα στην Αθήνα, ενώ τα γεγονότα στη Μέση Ανατολή με τη Συρία να έχει πέσει στα χέρια των Τούρκων και τους Ορθόδοξους της Παλαιστίνης να βρίσκονται ανάμεσα στα διασταυρούμενα πυρά Ισραηλινών και Ισλαμιστών, σημαίνει ότι εκτός τους Έλληνες της Ρωσίας και οι αραβόφωνοι Ρωμιοί της Μέσης Ανατολής ή θα σφαγιασθούν ή θα πάρουν τον δρόμο της προσφυγιάς.
Οι τελευταίες μεγάλες κοινότητες γηγενών Ρωμιών εκτός Ελλάδας μάλλον πολύ σύντομα θα αποτελούν παρελθόν. Χωρίς κανείς από το Woke Βασίλειο των Αθηνών να κάνει κάτι ή έστω να πει μια κουβέντα.
Μάλλον γιατί αν πει κουβέντα, θα πρέπει μετά να φροντίσει αυτοί οι άνθρωποι να έρθουν τουλάχιστον στη χώρα μας σαν πρόσφυγες. αφού δεν είμαστε ικανοί να τους βοηθήσουμε να μείνουν στη γη τους.
Για να γίνει βέβαια κάτι τέτοιο θα πρέπει πρώτα να παραδεχτούμε ότι υπάρχουν.
Εμείς που κάναμε αμάν πριν 100 χρόνια να αποδεχτούμε ότι υπήρχαν Έλληνες στη Μικρά Ασία…