Μουρτζούκου – Ενοικιαζόμενες εξομολογήσεις μιας… φόνισσας

Όταν η τηλεόραση αποφασίζει να μετατρέψει μια φόνισσα σε τηλεπερσόνα, δεν έχουμε απλώς παρακμή. Έχουμε ένα οργανωμένο εμπόριο μακάβριου. Ένα προσυμφωνημένο σόου όπου η ηθική αυτοκτονεί on camera και ο θάνατος γίνεται περιουσιακό στοιχείο.

Η Ειρήνη Μουρτζούκου δεν κατέλαβε τα κανάλια με τη βία. Δεν εισέβαλε. Την κάλεσαν. Την κανόνισαν. Την πλήρωσαν. Της έκλεισαν δωμάτια, της έστειλαν ταξί, της έδωσαν φάκελο με μετρητά. Κι όλα αυτά όχι για να μιλήσει. Αλλά για να πουλήσει θέαμα. Να γίνει “θέμα ημέρας”. Να φέρει νούμερα.

Κι ας είναι μια γυναίκα που κατηγορείται για τον θάνατο τεσσάρων παιδιών.

Το φαινόμενο: Από φόνισσα σε τηλε-προϊόν
Η Μουρτζούκου έγινε τηλεοπτικό format. Μελετημένο, προσεγμένο, προσοδοφόρο. Δεν την ανέκριναν — τη σκηνοθέτησαν. Δεν την ερεύνησαν — τη στόλισαν. Της έδωσαν τον ρόλο μιας “παρεξηγημένης μάνας”, ενός media-friendly δράματος, έτοιμου να παιχτεί σε prime time.

Και το κοινό; Έτοιμο να «καταπιεί» την παράσταση, γιατί έτσι του τη σέρβιραν. Με μουσική υπόκρουση, με υστερικά τρέιλερ, με κάμερες να τρέμουν από “ένταση”.

Οι υποκριτές της κάμερας
Τώρα, οι ίδιοι παρουσιαστές που της άνοιγαν τα στούντιο, παριστάνουν τους ηθικολόγους. Κουνάνε το δάχτυλο στους “άλλους”, δήθεν αγανακτισμένοι. Κι όμως, κανείς τους δεν λέει πόσα της έδωσαν. Κανείς δεν εξηγεί πώς μια υπόθεση φόνων έγινε εργαλείο τηλεθέασης και καριέρας.

Τι ακριβώς πλήρωναν; Τα κλάματα; Τις απειλές; Τα σπαραξικάρδια “δεν το έκανα”; Ή την ευκαιρία να ξεζουμίσουν τον τρόμο μέχρι και την τελευταία σταγόνα;

Η Μουρτζούκου έμαθε γρήγορα
Όταν είδε ότι το τηλέφωνο δεν σταματά να χτυπά, κατάλαβε τον ρόλο της. Και άρχισε να ζητάει. Και να παίρνει. Και να εμφανίζεται σε πλατό σαν influencer, όχι σαν κατηγορούμενη για εγκλήματα.

Κι όταν δεν είχε άλλη τηλεοπτική εμφάνιση, βγήκε στο TikTok. Με τιμοκατάλογο. Γιατί έτσι την εκπαίδευσαν. Της έμαθαν πως σε αυτή τη βιομηχανία, αν πουλάς αίμα, μπορείς να ζήσεις σαν celebrity.

Και η “δημοσιογραφία”;
Η δημοσιογραφία πλήρωσε το τίμημα — και έχασε την αξιοπρέπειά της. Όσοι σήμερα την ξορκίζουν, καλά θα κάνουν πρώτα να κοιτάξουν τους τραπεζικούς τους λογαριασμούς. Εκεί θα βρουν τους φάκελους. Τα ποσά. Τα 500άρικα για μια εμφάνιση. Τα τιμολόγια για τη φιλοξενία της. Τη συνενοχή τους.

Το μακάβριο “εισιτήριο”
Κανείς δεν μπήκε σε αυτό το σόου τσάμπα. Όλοι πλήρωσαν. Άλλοι με χρήμα, άλλοι με ήθος, άλλοι με σιωπή. Και όλοι πήραν το κομμάτι τους από τη “δόξα”.

Το κοινό αποχαυνώθηκε. Τα media ξεπουλήθηκαν. Οι νεκροί ξεχάστηκαν. Και κάπου στο background, μια υπόθεση φόνου μετατράπηκε σε reality.

Η Ειρήνη Μουρτζούκου μπορεί να δικάζεται για δολοφονίες. Αλλά η τηλεόραση είναι ήδη ένοχη — για συνέργεια στην πιο χυδαία εκδοχή του ανθρώπινου ξεπεσμού.

Του Γιάννη Κασωτάκη (Ο Γιάννης Κασωτάκης ΔΕΝ είναι δημοσιογράφος)