Ήττα ντροπή για τον ΟΦΗ από τον ΠΑΟΚ με 4-0

  Ήττα ντροπή για τον ΟΦΗ από τον ΠΑΟΚ  με 4-0, με ακόμα πιο ντροπιαστική  εμφάνιση. Το χειρότερο απ΄ όλα σ αυτή τη μαύρη  σελίδα της ιστορίας του ΟΦΗ, ήταν η μαχαιριά στον εγωισμό των απανταχού ομιλιτών…

         Με το τελευταίο σφύριγμα του αγώνα της Τούμπας, πήγα μερικά μέτρα μακριά από εκεί που καθόμουν. Είχαν προηγηθεί κάτι βλέμματα με τα φιλαράκια  που βλέπαμε τον αγώνα, εκφράσεις προσώπου, που θα μπορούσαν   άνετα να διδάσκονταν σε σχολές θεάτρου!  Εκφράσεις ματιών για σεμινάρια σε θεατρικά εργαστήρια!  Γκριμάτσες προσώπου, ιδανικές για βουβό κινηματογράφο!  Έτσι ήταν τα φιλαράκια μου σήμερα…    Μάτια γεμάτα απορία και έκπληξη  στην αρχή και μάτια γεμάτα αγανάκτηση, θυμό και ταπείνωση στο τέλος…. 

         Πως το είχε πει ο Κούγιας μετά το 3-0 που έχασε η ομάδα του στο κύπελλο από την Καλαμάτα?  Είχε πει θυμάμαι,  ‘’αισθάνομαι βιασμένος από τους παίκτες μου’’…   Πέρασαν τρεις  μήνες από τότε, αλλά σήμερα κατάλαβα τι εννοούσε…  Στο τελευταίο μου άρθρο είχα πει ότι στον  ΟΦΗ δεν υπήρχαν απουσίες,  αλλά ευκαιρίες.  Και το πίστευα. Πίστευα στα παιδιά που θα ερχόντουσαν από τον πάγκο. Ότι θα έδιναν και την ψυχή τους για να αποδείξουν ότι αξίζουν να βρίσκονται στον ΟΦΗ. Το μόνο που έκαναν,  ήταν να δικαιώσουν τον προπονητή τους, ότι καλά κάνει και τους αφήνει στον πάγκο ή στην κερκίδα.  Θα είχα πολλά να πω και για τον προπονητή Γιώργο Σίμο, ότι βρέθηκε και αυτός σε πολύ κακή μέρα, ότι δεν έκανε απολύτως τίποτα για να βοηθήσει την ομάδα από τον πάγκο,  αλλά θα υπήρχε ισχυρός αντίλογος, ότι είχε οκτώ απουσίες,  άρα κάθε απόδοση ευθυνών,  θα ήταν μάλλον άδικη.

        Θα ήταν αστείο από την πλευρά μου να κάτσω σήμερα να ασχοληθώ με ατομική αξιολόγηση των παικτών,  ή την τακτική ανάλυση του παιχνιδιού.  Δεν θα είχε κανένα όφελος.  Σαν να έπιασε  φωτιά ένα σπίτι, να κάηκε ολοσχερώς, αλλά η πυροσβεστική,  το μόνο που κατάφερε να σώσει ήταν ο κατοικίδιος σκύλος.

Οκ… Βάλτε όπου σκύλος τον Σωτηρίου! Και το λέω αυτό γιατί παρά τα τέσσερα γκολ, ο Σωτηρίου ήταν  ο μόνος που έμεινε όρθιος στα αποκαΐδια… Άλλα  σκυλιά (του πολέμου)  στο σπίτι δεν υπήρχαν. Ένα ροτβάιλερ είχε μόνο (το Μεγιάδο), αλλά επειδή αυτό δαγκώνει πολύ,  ο ιδιοκτήτης το κράτησε για τις πιο μεγάλες πυρκαγιές  που έρχονται… Είχε όμως πολλά γατάκια. Πολλά…  Νιαούρισαν λίγο στο πρώτο ημίχρονο, αλλά μόλις ξεκίνησε το δεύτερο και μύρισε καπνός εξαφανίστηκαν.  Άφησαν να καεί το σπίτι τους και τις φλόγες να κάνουν πάρτι…  Η πυροσβεστική (Σίμος), θα πει για πολύ δυνατό άνεμο, πολλές εστίες φωτιάς που δεν κατάφερε να ελέγξει, ίσως κάνει λόγο και για ασύμμετρη απειλή και στο τέλος θα δηλώσει περήφανος για τους πυροσβέστες του. Η πυροσβεστική υπηρεσία είναι κρατικός θεσμός, οι πυροσβέστες είναι δημόσιοι υπάλληλοι και πολύ καλά αμειβόμενοι σε σχέση με αυτούς του ιδιωτικού τομέα.  Το σημαντικότερο όλων (για τους δημοσίους υπαλλήλους της πυροσβεστικής), είναι το αίσθημα της ασφάλειας. Βρέξει Χιονίσει, κάθε πρώτη του μήνα θα πάρουν το μισθό τους. Δεν ανησυχούν για αυτό.  Ούτε για το αν θα απολυθούν. Ε, και αν  κάηκε  το σπίτι σήμερα οκ, ο ιδιοκτήτης έχει κι άλλα…

 Υ.Γ.  Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις, ανάμεσα σε κρατικές υπηρεσίες και  ποδόσφαιρο είναι εντελώς συμπτωματική…  

Scroll to Top