Ούτε 24 ώρες μετά την εκκωφαντική σφαλιάρα από τον Ατρόμητο, δεν έχει καταλαγιάσει η πίκρα και η απογοήτευση από την νέα αποκρουστική εμφάνιση της ομάδας στο Παγκρήτιο στάδιο εναντίον της ομάδας του Περιστερίου.
Δεν έχω την παραμικρή όρεξη να στρέψω την κριτική μου στον τερματοφύλακα (project!!!!!!!) Χριστογιώργο, ούτε στον “”είναι αυτός που θέλαμε”” Βούκοτις, ούτε στον “”είναι καλύτερος από τον Μεγιάδο”” Καραχάλιο, ούτε στο “”μεγαλύτερο περιουσιακό στοιχείο της ομάδας”” Νους, αλλά ούτε και στο υπόλοιπα παλικάρια με τα μαύρα. Θα ήταν άδικο και ίσως ανέντιμο. Στο κάτω κάτω της γραφής τόσο μπορούν τόσο ξέρουν τόσο παίζουν. Σήμερα θα ασχοληθώ με τον “”είναι η καλύτερη ομάδα επί θητείας μου στον ΟΦΗ και έχω μεγάλες προσδοκίες φέτος”” Μιχάλη Μπούση…
Έναν άνθρωπο που ήρθε από το πουθενά, που δεν γνωρίζαμε το παρασκήνιο της καθόδου του, αλλά ούτε και τον τρόπο και τους όρους που έβαλε για να πάρει την ομάδα (τζάμπα) στα χέρια του. Τόσο μας είχαν κουράσει οι Βατσινάδες, οι Τσαλοπουλινάκηδες, οι Μαχλάδες, οι Κουράκηδες και λοιποί απίστευτοι τύποι που πέρασαν από τον προεδρικό θώκο του ΟΦΗ. Είδαμε τον Μπούση σαν μάνα εξ ουρανού. Το παραμύθι ξεκίνησε από εκείνο το καταπληκτικό έργο που στήθηκε στο Γεντί Κουλέ το 2018, με την περιφορά σε αναπηρικό καρεκλάκι του ζωντανού νεκρού Ευγένιου. Εκεί που δάκρυσαν και τα τσιμέντα στην όψη του προπονητή – αναμορφωτή του ΟΦΗ. Ένα έργο που αν ήταν Χολιγουντιανή παραγωγή, θα άξιζε (και το εννοώ) Όσκαρ σκηνοθεσίας και πρώτου ανδρικού ρόλου στον Ηλία Πουρσανίδη, Όσκαρ σεναρίου, Όσκαρ φωτογραφίας αλλά και Όσκαρ (αν υπήρχε) κομπάρσων. “Κομπάρσους” εννοώ τους καλεσμένους ποδοσφαιριστές, που κλήθηκαν από τα 4 σημεία του ορίζοντα να τιμήσουν τον Ολλανδό δάσκαλο, αλλά και τους περίπου 4.000 φίλους του ΟΦΗ στις κερκίδες. “Κομπάρσοι” που εν αγνοία τους συνέβαλλαν στο να βγει πρώτη στο box office αυτή η καταπληκτική και συνάμα θλιβερή παραγωγή. Έκλαιγαν οι χείρες έκλαιγαν και οι παντρεμένες (όπως και εγώ) στο θέαμα που αντίκριζαν… Τον Αμερικάνο είχαν φέρει στο Ηράκλειο (υποτίθεται…) τα “”παιδιά του Γκέραρντ””. Ο “”καθόμουν σε ένα λόφο στο Βαρδινογειάνειο και αναρωτιόμουν τι μπορώ να κάνω για τον ΟΦΗ”” Γιώργος Σαμαράς με τον γκουρού μπαμπά του “”ο ΟΦΗ θα είναι τα επόμενα 50 χρόνια στην Α Εθνική και έχω 10.000 ποδοσφαιριστές στην ατζέντα μου”” κυρ Γιάννη και τους λοιπούς τεχνοκράτες – εξπέρ ο καθένας στο είδος του. Και μην ξεχνάμε φυσικά τα (πληρωμένα ή μη) παπαγαλάκια, αυτούς τους φτωχοδιάβολους που θα πουλούσαν και την ίδια τους τη μάνα, αρκεί να ήταν μαζί με το ιλουστρασιόν team και να εκτελούσαν κατά γράμμα τις εντολές της κάστας…
Σχεδόν 8 χρόνια μετά ο ΟΦΗ που βρίσκεται? Με το χέρι στην καρδιά, ας μου απαντήσει κάποιος: Ο ΟΦΗ έχει μεγαλώσει? Βλέπουμε ποδόσφαιρο από αυτήν την ομάδα? Χαιρόμαστε τις Κυριακές μας? Είναι η 9η θέση που τερματίζει κατά μέσο όρο στο πρωτάθλημα επί θητείας Μπούση, η δυναμική που έχει βάση ιστορίας και όγκου οπαδικού κοινού ο ΟΦΗ?
Καμία διοίκηση και κανένας πρόεδρος δεν τόλμησε να διαπράξει τέτοια ύβρη απέναντι στον σύλλογο που κλήθηκε να υπηρετήσει και εννοώ την αλλαγή του σήματος. Το ιστορικό έμβλημα της ασπίδας δεν τόλμησε κανένας να το αγγίξει. Η αιτία (μία από τις πολλές) που ορκισμένοι οπαδοί του ΟΦΗ, σταμάτησαν να έρχονται στο γήπεδο να δουν την ομάδα τους. Το έκανε ο πρόεδρος εξ Αμερικής. Και εδώ οι ευθύνες του Ερασιτέχνη είναι μεγάλες… Ο διχασμός μεταξύ των οπαδών του ΟΦΗ έχει ονοματεπώνυμο και λέγεται Μιχάλης Μπούσης. Εγώ ξέρω αυτό που λέει ο σοφός λαός, ότι το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι. Δυστυχώς για εμάς τους οπαδούς του ΟΦΗ, έχουμε έναν πρόεδρο που ήρθε να κάνει bussiness στην πλάτη του ΟΦΗ μας. ΞΕΚΑΘΑΡΑ δεν τον ενδιαφέρει η αγωνιστική πρόοδος της ομάδας. Αν τον ενδιέφερε θα το είχε πετύχει. Γιατί δεν μπορεί κανένας να με πείσει ότι το “”σώσαμε και φέτος την κατηγορία”” είναι επιτυχία. Το DNA της ομάδας είτε έχει αλλοιωθεί είτε έχει μεταλλαχθεί σε κάτι άσχετο με το original ΔΥΝΑΜΗ ΠΑΘΟΣ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ. Τον ενδιαφέρει να μετατρέψει τον ΟΦΗ σε ένα selling club, για να είναι ο ΟΦΗ αυτοχρηματοδοτούμενος και αυτόνομος (πολύ σωστό αυτό το προσυπογράφω),και για να βγάλει ότι μπορεί να βγάλει από την χασούρα (που ο ίδιος λέει ότι έχει). Έχει (λέει ο ίδιος) βάλει “Χ” εκατομμύρια στην ομάδα. Οκ. Το ακούσαμε το διαβάσαμε το δεχόμαστε. Να μας πει όμως κάποια στιγμή και πόσα χρήματα έχει εισπράξει? Από Εισιτήρια, τηλεοπτικά δικαιώματα, χορηγούς, ποσοστά από το στοίχημα? μεταγραφές κλπ όλα αυτά τα χρόνια?
Εν τέλει δεν με ενδιαφέρει με τι σύστημα παίζει ο Ράσταβατς και αν θα παραμείνει στην ομάδα ή θα έρθει ο Κόντης, δεν με ενδιαφέρει πόσο καλός τηλεσχολιαστής είναι ο Νταμπίζας, πόσο καλός ηθοποιός είναι ο Ηλίας ή πόσο τίμιος παίκτης είναι ο Μαρινάκης. Όλοι αυτοί σήμερα είναι αύριο δεν θα είναι εδώ. Ούτε οι υπόλοιποι ήταν εσαεί ούτε καν ο Θόδωρας. Εμένα με ενδιαφέρει, έτσι όπως παίζεται αυτό το έργο, μόνο ένα πράγμα: ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ???
Πετάει κάποιος μία πέτρα και ανοίγει ένα κεφάλι. Να σταματήσουμε να μαλώνουμε με την πέτρα και να ασχοληθούμε επιτέλους με αυτόν που την πέταξε?
